Coling down

Ik ben weer thuis, we( Gerard en ik) hebben Zondag en Maandag gereden.
Via Inssbroek waar we geslapen hebben verder door Oostenrijk en Duitsland naar Nederland.
De reis ging vlot, in Duitsland wat vertraging door diverse wegwerkzaamheden.
Het reizen met twee mensen die kunnen auto rijden is erg prettig.
Maandag in het begin van de avond waren we alle bij weer thuis.
Vandaag maakt de wasmachine overuren want de kleding e.d. zag er niet uit.

Het Toernooi in Castel Franco was bizar heet wedstrijden bij 39 a 40 graden.
Dat is alles wat je aan hebt nat vooral als je plaat hebt.

In het laatste verlag heb je kunnen lezen dat ik een van de halve finales achter de plaat stond.
Deze wedstrijd was een super wedstrijd, heel spannend tot het eind, de score veranderde steeds in het voor deel van de slagploeg.
De ontknoping was pas in de laatste inning het team wat won profiteerde van wat foutjes van de andere.
Na de wedstrijd ben ik met kleding en al een kwartier onder de douche gaat staan om een beetje af te koelen.
Uit kleden de natte boel uitspoelen en ophangen ,toen maar weer onder de douche want het liep met straaltjes lang mijn lijf.
Toch maar wat aan doen en wat eten en veel drinken en in de schaduw van de bomen zitten uitpuffen.
S avond brak er nood weer los , het leek wel een tornado of windhoos met heel veel regen ,bliksem en donder.
We dachten dat gaat Zondag niks worden vooral om dat het s morgens nog regende.
Op weg naar het veld ,diverse bomen gezien die omgewaaid waren, reclame borden die plat lagen en een veld vol planten dat plat lag, overal grote plassen,hoe zou het op het veld zijn.
Daar aangekomen ontdekte we dat een dikke grote boom om lag, de hekken van het outfield lagen bijna allemaal om,de screens van het vaste hek waren er af gewaaid en op het veld lag flink wat water.
Met zijn alle hebben we het speelveld weer gereed gemaakt

De Finale van het toernooi ging tussen Polen en Italy.
Gerard Zwier achter de plaat en op 1 een Italiaan(Eros) op 2 Joanne (USA) ,Ik mocht op 3
De tribune vol ,de Italianen in de meerderheid en veel lawaai,het weer enogziens bewolkt en wat wind, gewoon aangenaam.
Het Poolse team was er niet van onder der indruk en speelde zoals alle wedstrijden een heel slim spelletje softbal, kort werk als het moet met perfecte bunts en lange klappen als er gescoord moet worden.
Ook in het veld wisten die meiden precies wat er gedaan moest worden en werden de nullen op de voorste honken gemaakt.
Het Italiaanse team heeft de hele wedstrijd tegen een achterstand aan gekeken,scoorde ze een punt ,werd dit door Polen in de volgend inning weer recht gezet.
De winnaar werd zeer terecht Polen, met als hoogte punt een diving catch van de tweede honkvrouw , het kleinste meisje van de het team.
Veel vreugde tranen en gedans en gespring.
Na de finale de sluiting met het uitrijken van cadeaus voor elk team en voor ons.
Dan is het toernooi opeens afgelopen en ga je je spullen in pakken.

De team vertrekken een voor een,afscheid met een lach en een traan.
Ook wij nemen afscheid en gaan via de slaap gelegenheid op weg naar huis.
De twee toernooien waren weer en belevenis met leuke wedstrijden en een erg leuk umpireteam.

Naast al het softbal ook nog wat van Italy gezien.
Milaan, het Como meer en tijdens het laatste toernooi Venetie en een middeleeuws stadje op een berg waar en bekende schilder Giorgione(1510)gewerkt en gewoond heeft.
De weg er naar toe was erg smal en het busje waar we mee reden ging er maar net door.
Je moet boven of beneden wachten bij een stoplicht tot de weg vrij was.

Het bezoek aan Venetie was ook bijzonder, er bllek een festival te zijn uiteraard op het water,
Vergelijk baar met Zingen op de Zaan en de Canal (Gay)Parade in Amsterdam.
Over als kleine en grotere bootjes met muziek en zingen de mensen er op en daar tussen de gondels met de toeristen.
De stad was eigenlijk te vol en als je dan door alle kleine en nauwe straatjes moet lopen is dat toch wel benauwend.
Maar goed toch de meeste bekende plakjes gezien en een indruk gekregen.

Zo zie je maar dat sport en cultuur opsnuiven hand in hand kunnen gaan.

Kort om het was weer een avontuur met veel mooie herinneringen.

Tot een volgende reis maar weer,bedankt voor jullie reacties, helaas kon ik niet op vragen antwoord geven, i.v.m het beperkte gebruik van een PC.

Wout.