De laatste twee dagen en weer thuis.
Door: Wout
Blijf op de hoogte en volg Wout
26 Augustus 2009 | Nederland, Wormer
Weer thuis na een vakantie week en een geweldig toernooi in Kirkland .
Ik zit nu ik dit schrijf weer na te genieten wat ik allemaal heb meegemaakt.
The Junior Softball World Serie 2009 is voor mij een ervaring geweest om nooit meer te vergeten.
De manier waarop het toernooi georganiseerd is verdient een groot compliment, met de precisie van een Zwitsers horloge loopt alles op tijd.
De gastvrijheid die men uitstraalt en de verzorging van de groep umpires was rond uit uitstekend.
Je merkt dat de The Junior Softball World Serie een erg belangrijk toernooi is voor de ploegen die daar spelen.
Ook voor de Amerikaanse collega scheidrechters waren zeer vereerd om er te mogen komen.
Wij Nederlanders zijn daar wat nuchterder in, maar ik moet zeggen dat ik een beetje aangestoken ben door het softbalvirus wat daar op het toernooi iedereen aansteekt.
De laatste twee dagen van het toernooi waren natuurlijk erg spannend,daar vielen de beslissingen.Veel tranen van verdriet en vreugde gezien.
Ook op vrijdag hebben we de wedstrijd umpires –mangers gespeeld dat was lachen met een groot formaat zachte softbal.
Wij als umpires hadden allemaal een rare hoed op en gek shirt aan en bling bling kettingen om.
We hebben de meiden die scheidrechters moeten zijn omgekocht met zakjes snoep en geld of pins.
De meiden die het score bord bediende waren natuurlijk omgekocht en run voor ons was goed voor 10 punten.
Je raad wel wie heeft gewonnen wij natuurlijk wat vals spelen dat konden we.
Na deze lachpartij tijd voor serieuze zaken, in de dug-out van een van de velden werden de aanstellingen voor de semi-finales en de finale bekend gemaakt door de umpire in chief.
Het was muisstil en hij bedankte ons eerst voor het goed werk wat wij tijdens het toernooi hebben laten zien.
Het was erg moeilijk geweest om de aanstellingen te maken om dat iedereen vlakbij elkaar zat als het om presteren gaat maar in overleg met de toernooi commissie was er toch een indeling gemaakt..
In een vorig bericht heb ik al geschreven wat mijn aanstellingen waren.
Na de bekendmaking was nog even stil in de dug-out waar na de felicitaties los barste voor de finale crew.
Dit ging echt op zijn Amerikaans met high-five en stevige hugs en geklap op je schouders.
Later is mijn uitgelegd hoe het selectie systeem voor de finale en semi finale in elkaar zit.
De beste 4 scheidsrechters krijgen de finale op volgorde van plaatumpire-1e-2e-3e-honk.
De semi-finale de 5e en 6e scheidsrechter voor de plaat en dan verder 2x 1e honk, enz.
In een van de semi-finales stond ik op de linksveld foutlijn.
Zowel de finale als de semi-finales werden verspeeld met een 6 manscrew.
De finale was live op ESPN te zien,wat en circus is dat zeg.Alles volgens het draaiboek van ESPN zodat we soms moesten wachten op een commercial break.
De wedstrijd was erg spannend en hoog van kwaliteit.
Ik heb op het derde honk twee close calls gehad, die als slow-motion-replay op de tv te zien waren, collega umpires konden op een monitor zien wat uitgezonden werd.
Ze vertelde dat tussen de inningen aan me en ik zat goed.
Ook moest ik een keer op het tweede honk een call maken omdat de tweede honkscheidsrechter ,uit was gegaan voor een bal in het midveld.
Op de site van het toernooi staan veel mooie foto’s van de wedstrijden en de finale.
Mijn vakantie en het toernooi heeft een onvergetelijke indruk op mij gemaakt en ik kan iedereen die wat met softball heeft aanraden om als je kans hebt eens zo’n toernooi te bezoeken of actief mee te maken.
Misschien komt er nog een berichtje omdat ik vast wat vergeten ben.
Ik bedank iedereen die een reactie heeft geschreven ,dit was top.
Als ik weer een keer ergens voor geselecteerd wordt in het buitenland horen jullie via deze site weer van me.
Sportieve groetjes,
Wout
Ik zit nu ik dit schrijf weer na te genieten wat ik allemaal heb meegemaakt.
The Junior Softball World Serie 2009 is voor mij een ervaring geweest om nooit meer te vergeten.
De manier waarop het toernooi georganiseerd is verdient een groot compliment, met de precisie van een Zwitsers horloge loopt alles op tijd.
De gastvrijheid die men uitstraalt en de verzorging van de groep umpires was rond uit uitstekend.
Je merkt dat de The Junior Softball World Serie een erg belangrijk toernooi is voor de ploegen die daar spelen.
Ook voor de Amerikaanse collega scheidrechters waren zeer vereerd om er te mogen komen.
Wij Nederlanders zijn daar wat nuchterder in, maar ik moet zeggen dat ik een beetje aangestoken ben door het softbalvirus wat daar op het toernooi iedereen aansteekt.
De laatste twee dagen van het toernooi waren natuurlijk erg spannend,daar vielen de beslissingen.Veel tranen van verdriet en vreugde gezien.
Ook op vrijdag hebben we de wedstrijd umpires –mangers gespeeld dat was lachen met een groot formaat zachte softbal.
Wij als umpires hadden allemaal een rare hoed op en gek shirt aan en bling bling kettingen om.
We hebben de meiden die scheidrechters moeten zijn omgekocht met zakjes snoep en geld of pins.
De meiden die het score bord bediende waren natuurlijk omgekocht en run voor ons was goed voor 10 punten.
Je raad wel wie heeft gewonnen wij natuurlijk wat vals spelen dat konden we.
Na deze lachpartij tijd voor serieuze zaken, in de dug-out van een van de velden werden de aanstellingen voor de semi-finales en de finale bekend gemaakt door de umpire in chief.
Het was muisstil en hij bedankte ons eerst voor het goed werk wat wij tijdens het toernooi hebben laten zien.
Het was erg moeilijk geweest om de aanstellingen te maken om dat iedereen vlakbij elkaar zat als het om presteren gaat maar in overleg met de toernooi commissie was er toch een indeling gemaakt..
In een vorig bericht heb ik al geschreven wat mijn aanstellingen waren.
Na de bekendmaking was nog even stil in de dug-out waar na de felicitaties los barste voor de finale crew.
Dit ging echt op zijn Amerikaans met high-five en stevige hugs en geklap op je schouders.
Later is mijn uitgelegd hoe het selectie systeem voor de finale en semi finale in elkaar zit.
De beste 4 scheidsrechters krijgen de finale op volgorde van plaatumpire-1e-2e-3e-honk.
De semi-finale de 5e en 6e scheidsrechter voor de plaat en dan verder 2x 1e honk, enz.
In een van de semi-finales stond ik op de linksveld foutlijn.
Zowel de finale als de semi-finales werden verspeeld met een 6 manscrew.
De finale was live op ESPN te zien,wat en circus is dat zeg.Alles volgens het draaiboek van ESPN zodat we soms moesten wachten op een commercial break.
De wedstrijd was erg spannend en hoog van kwaliteit.
Ik heb op het derde honk twee close calls gehad, die als slow-motion-replay op de tv te zien waren, collega umpires konden op een monitor zien wat uitgezonden werd.
Ze vertelde dat tussen de inningen aan me en ik zat goed.
Ook moest ik een keer op het tweede honk een call maken omdat de tweede honkscheidsrechter ,uit was gegaan voor een bal in het midveld.
Op de site van het toernooi staan veel mooie foto’s van de wedstrijden en de finale.
Mijn vakantie en het toernooi heeft een onvergetelijke indruk op mij gemaakt en ik kan iedereen die wat met softball heeft aanraden om als je kans hebt eens zo’n toernooi te bezoeken of actief mee te maken.
Misschien komt er nog een berichtje omdat ik vast wat vergeten ben.
Ik bedank iedereen die een reactie heeft geschreven ,dit was top.
Als ik weer een keer ergens voor geselecteerd wordt in het buitenland horen jullie via deze site weer van me.
Sportieve groetjes,
Wout
-
26 Augustus 2009 - 21:19
Astrid Kouwenhoven:
Hi Wout,
Ik heb met veel belangstelling je verslagen gevolgd en zoals je zegt, het zijn ervaringen om nooit meer te vergeten! Dat geldt voor speelsters, coaches, umpires en meereizende supporters. Geniet van je ervaringen en tot ziens.
Astrid -
27 Augustus 2009 - 06:55
Mieke Trienekens:
Welkom thuis en tot ziens.
Mieke -
27 Augustus 2009 - 09:07
Little League Neth.:
Beste Wout,
Welkom thuis en gefeliciteerd met je geweldige prestaties tijdens de WS te USA. Eenmaal geweest is je hart verloren. Klopt helemaal. Het zijn gigantische ervaringen die je opdoet, maar zeker ook de jeugd die aan het toernooi meedoen, of het nu NK's, Ek's of WS zijn. Je vergeet het nooit meer en elke keer moet je er aan terug denken. Jaren later ook nog. Mooi om te horen dat commercie zo'n grote rol speelt in de de USA. Commercials gaan voor! dus even wachten met spelen tot het voorbij is. Geniet van de "rust" en denk eraan dat als je weer gaat werken je weer een personeelslid bent en geen umpire.
groetjes
Little League The Netherlands
Rein Merkx
Hannie Mulders
Jan Visser
P.s. Had John je de T-shirts nog gegeven? Zo ja dan hoor ik het wel. -
27 Augustus 2009 - 14:48
Jos:
hoi Woutje, wat zal het vreemd voor je zijn dat je nu niet meer elke dag met softbal bezig bent. Fijn dat je nu weer in Wormer bent, spreek je vast wel gauw! Groetjes. -
27 Augustus 2009 - 20:30
Tineke Loth:
Ik heb genoten van je reisverslag en het lijkt mij ook een hele mooie ervaring die niet iedereen mag meemaken.
Ook voor jou gaat het gewone leven weer beginnen,en zie ik je misschien weer in de kamer zitten achter de pc.Van de week ga ik alle verslagen nog eens rustig doorlezen.
Bedankt voor de leuke verslagen en tot ziens in de Talingstraat. Groeten Tineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
